6. ทุติยธารณสูตร

ว่าด้วยการทรงจำอริยสัจ 4 อย่างถูกต้อง

[1692] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงทรงจำอริยสัจ 4 ที่เรา
แสดงไว้แล้วเถิด เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสอย่างนี้แล้ว ภิกษุรูปหนึ่งได้
กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ทรงจำได้ ซึ่งอริยสัจ 4 ที่
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว.
พ. ดูก่อนภิกษุ เธอทรงจำอริยสัจ 4 ที่เราแสดงแล้วได้อย่างไร.
ภิ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ทรงจำทุกขอริยสัจเป็นข้อที่ 1
ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว ก็สมณะหรือพราหมณ์ผู้ใดผู้หนึ่งจะพึง
กล่าวอย่างนี้ว่า นี้ไม่ใช่ทุกขอริยสัจข้อที่ 1 ที่พระสมณโคดมทรงแสดงไว้
เราจักบอกเลิกทุกขอริยสัจข้อที่ 1 นั้นเสีย แล้วบัญญัติทุกขอริยสัจข้อที่ 1
อย่างอื่นใหม่ ข้อนี้มิใช่ฐานะที่จะมีได้ ฯลฯ ข้าพระองค์ทรงจำทุกขนิโรธ-
คามินีปฏิปทาอริยสัจเป็นข้อที่ 4 ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว ก็สมณะ
หรือพราหมณ์ผู้ใดผู้หนึ่งจะพึงกล่าวอย่างนี้ว่า นี้มิใช่ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา
อริยสัจข้อที่ 4 ที่พระสมณโคดมทรงแสดงไว้ เราจักบอกเลิกทุกขนิโรธคามินี
ปฏิปทาอริยสัจข้อที่ 4 นั้นเสีย แล้วบัญญัติทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจที่ 4
อย่างอื่นใหม่ ข้อนี้มิใช่ฐานะที่จะมีได้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์
ทรงจำอริยสัจ 4 ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้วอย่างนี้แล.
[1693] พ. ดูก่อนภิกษุ ดีละ ๆ เธอทรงจำอริยสัจ 4 ที่เราแสดง
แล้วได้ถูกต้อง เราแสดงทุกขอริยสัจเป็นข้อที่ 1 เธอก็ทรงจำได้ ก็สมณะ
หรือพราหมณ์ผู้ใดผู้หนึ่งจะพึงกล่าวอย่างนี้ว่า นี้มิใช่ทุกขอริยสัจข้อที่ 1 ที่